Expositie Next Culture
In de aanloop naar STO Utrecht liepen op de scholen natuurlijk al verschillende projecten die leerlingen op inspirerende manier lieten kennismaken met technologie. Hierbij een verslag van een docent van het Globe College waar samenwerkingspartner SETUP medialab met leerlingen aan een expositie rondom gebruik van nieuwe technologie gewerkt hebben.
19 jun 2019Tijdens de Next Culture expositie bezochten een aantal klassen van het Globe college de yurt. De maskers die gemaakt waren door leerlingen uit andere klassen waren fascinerend voor de bezoekende leerlingen. De leerlingen zaten braaf op de grond en smeekten mij om telkens nog een masker meer op het robot lijf te hangen. Ze waren allemaal erg benieuwd en moesten hard lachen om de audiofragmenten die in de maskers verborgen zaten. Een van de leerlingen riep: “Ik wil dit masker horen, want zij is mijn vriendin!”. Ze bedoelde natuurlijk dat het masker gemaakt was door haar vriendin. Maar door de manier waarop ze het zei leek het alsof ze het heel belangrijk vond dat dit masker gekozen werd. Ik vroeg daarom aan de klas of ze vonden dat een robot een vriend of vriendin kan zijn. De meningen waren verdeeld, de meesten vonden dat het niet kon maar een paar leerlingen vonden van wel.
Fair2 Robot
De fair2 robot (de persoonlijkheidstest op basis van tegenstellingen) wekte in eerste instantie ook veel belangstelling op bij de leerlingen. Af en toe zag ik een leerling die probeerde serieus de vragen te beantwoorden. Maar meestal werden deze momenten verstoord omdat de rest ineens wegliep of er simpelweg heel vaak achter elkaar op de knoppen geramd werd. Dit leidde overigens tot een supergrappige situatie waarbij de robot op hol leek te slaan. De robot bleef nog lang nadat deze met rust gelaten werd zinnen uitspugen terwijl hij zichzelf onderbrak met nieuwe zinnen.
VR Bril
De VR bril van ‘oneseconds’ was ook sensationeel voor de leerlingen. Ze smeekten me allemaal tegelijk of ze hem op mochten. Als ik een leerling koos om de bril op te doen moest ik op de computer de voorstelling aan zetten. Soms kwam ik hier niet eens aan toe omdat alleen al een lege ruimte met enkel een stenen vloer een ontzettend spektakel was in VR. Bij een aantal leerlingen lukte het wel om de voorstelling te tonen. Maar ik had het idee dat de rondlopende mensfiguren gemaakt van zwevende biefstukken en botten niet zoveel teweegbrachten bij de leerlingen. Maar dit veranderde toen de leerlingen die toekeken de leerling met de VR bril gingen duwen en schoppen. De leerling schrok hierdoor en moest steeds proberen om niet om te vallen. Op een bepaalde manier leek dit tafereel op de situatie in de VR voorstelling. Alsof de rondlopende figuren van de VR wereld ook af en toe een duw gaven naast beeld en geluid.
Datavissen voeren
Er was een klas met oudere leerlingen die de datavissen gevoerd hebben. Ze hadden niet allemaal internet dus ze keken mee met hun leraar toen hij het deed. Wat me ook opviel is dat een aantal leerlingen de vissen probeerden aan te raken. Ze deden dit op een hele voorzichtige manier, alsof ze met echte levende wezens te maken hadden in plaats van alleen een glazen tafel.
Analoge datavisualisatie
Een van de leraren had zelf meegedaan aan de lessen waarbij de datakaart gemaakt werd en door de leerlingen werd ingevuld. De datakaart is een analoge datavisualisatie die de voorkeuren van leerlingen op individueel en collectief niveau inzichtelijk maakt. De leerlingen moesten een wollen draad die begon bij een mening, verbinden aan zelfbedachte sleutelwoorden. Hierdoor ontstond per leerling een uniek spoor, afhankelijk van de gemaakte beslissingen. Deze draden vormen een soort kleurlagen naarmate meerdere leerlingen een spoor hebben gemaakt. Wat bijvoorbeeld opvalt is dat veel leerlingen trots zijn op hun familie en dat geen enkele leerling heeft aangegeven een mening te hebben over rijkdom. Deze visualisatie vertelt ons naast de voorkeuren van leerlingen echter ook iets over de werking van algoritmen. Meester Alex vertelde namelijk dat de grotere clusters blauwe draad helemaal niet sloegen op het feit dat veel leerlingen trots zijn op hun familie. Maar dat ze het touw graag hangen op de plek die voor hun precies op armhoogte is. Dit vond ik een grappig en interessant punt dat zijn weerslag heeft op de realiteit. En ik had dit niet geweten als meester Alex me dit niet verteld had.